به گزارش عتبه نیوز؛ پانزدهم ماه اکتبر مصادف با ۲۳ مهرماه در تقویم تاریخ رسمی کشور به نام روز جهانی «نابینایان» و روز «عصای سفید» نام‌گذاری شده است. به همین مناسبت و در ادامه بخش‌هایی از گپ و گفت صمیمانه خبرنگار قدس با «دکتر زهره حیدریان شهری» روشندل ۴۲ ساله و متأهل، دارای مدرک تحصیلی دکترای تخصصی الهیات (گرایش علوم قرآن و حدیث) از دانشگاه فردوسی مشهد را می‌خوانید.

او در ۱۸ سالگی در اثر یک بیماری وراثتی نابینا شده است و  هم اکنون کارشناس امور فرهنگی در مرکز تأمین و توسعه خدمات بهزیستی بیت‌المقدس در شهر مشهد است. او همچنین در آماده‌سازی زیارت ‌امین‌الله و صلوات خاصه حضرت رضا(ع) به خط بریل همکاری داشته است. 
بخشی از این گفت‌وگو را می‌توانید اینجا در صفحات کاغذی روزنامه و شکل کامل آن را در بخش رواق سایت قدس ‌آنلاین بخوانید. 

کاسه برنجی سقاخانه را یادم می‌آید
مادرم همیشه دوست داشت به عنوان تبرک و تیمن از آب سقاخانه بخورد و با کاسه‌های زرد رنگ برنجی که اطراف آبخوری سقاخانه بود هم به من و برادر و خواهرم آب می‌داد. راستش را بخواهید دوست دارم دلم سیراب از آب حیات شود که همان رضایت و شفاعت امام هشتم(ع) است. از آن دوران کودکی و نوجوانی حس و حال خاصی دارم. مردم در آن دوران وسایلی مانند استکان، لیوان، فلاسک چای، زیرانداز، پتو و بالش و... را با خود به داخل صحن‌های حرم می‌آوردند. خاطره کبوترهای حرم امام رضا(ع) که در گوشه صحن سقاخانه، زائران برای آن‌ها گندم نذری می‌ریختند را خوب به یاد دارم. هنوز می‌توانم نقاره‌خانه حرم را در ذهنم تجسم کنم. صدای نقاره‌خانه که بلند می‌شد، ناخودآگاه توجه همه زائران را به سوی خود جلب می‌کرد، من هم به طرف نقاره‌خانه برمی‌گشتم و دوست داشتم خادم‌های بالای نقاره‌خانه را که نقاره می‌زدند ببینم به خصوص آن شیپورهای بلندی که بعدها فهمیدم اسمش کرناست برایم خیلی جالب بود. ایوان طلای صحن سقاخانه محلی بود که از آن طرف وارد رواق‌های حرم  مطهر می‌شدیم. پنجره فولاد این صحن را هم به یاد دارم، همیشه برایم مهم و جالب بود که چرا بیماران و حاجتمندان به پشت پنجره فولاد صحن سقاخانه می‌آیند و درخواست حاجت از امام رضا(ع) می‌کنند. بیماران را می‌دیدم که با نخ و طناب در آن دوران خود را به شبکه‌های پنجره فولاد می‌بستند تا شفای خود را از امام رئوف(ع) بگیرند. اما هیچ وقت فکر نمی‌کردم که روزی فرا رسد و سر و کار من به پشت شبکه‌های این پنجره فولاد بیفتد و... . 

از امام رضا(ع) موفقیت در تحصیلاتم را خواستم
در دوران نوجوانی و دانش‌آموزی هر وقت به حرم مطهر امام هشتم(ع) مشرف می‌شدم در کنار سایر حاجت‌ها و درخواست‌هایم، یک خواسته برایم مهم بود و از امام رضا(ع) همیشه طلب می‌کردم و آن اینکه در مسیر پیشرفت علمی و تحصیلی قرار بگیرم یعنی خوب درس بخوانم و پس از دیپلم، لیسانس و... به مدارج بالای تحصیلی و علمی برسم. آن موقع‌ دوست داشتم نویسنده‌ای ماهر یا  استاد دانشگاه و یا یک فرد با چهره علمی معتبر شوم. البته خدا را شکر و از امام رضا(ع) ممنونم که کمکم کردند تا بتوانم پس از دریافت دیپلم و شرکت در آزمون سراسری، دریافت لیسانس و فوق لیسانس تا دریافت مدرک دکترای رشته الهیات پیش بروم. البته رشته الهیات دانشگاه فردوسی مشهد را در دوران کارشناسی (لیسانس) برای این انتخاب کردم که با توجه به معلولیت و نابینایی‌ام، هم دوست داشتم در شهر مشهد و کنار خانواده‌ام باشم و هم اینکه رشته الهیات و گرایش علوم قرآن و حدیث را به خاطر مباحث مذهبی، دینی و معارفی خیلی دوست داشتم. 

دوست دارم خادم حرم مطهر رضوی بشوم
چند پیشنهاد هم برای آستان قدس رضوی دارم؛ اگر امکان دارد مانند پیاده‌روهای سطح شهر که با موزاییک‌های خاصی مسیر تردد برای نابینایان مناسب‌سازی شده است، در سطح صحن‌های حرم مطهر نیز از نظر عمرانی و ساخت و ساز، این موضوع برای تردد نابینایان رعایت شود. همچنین از خدام و نیروی انسانی در مجموعه حرم مطهر دست‌کم یک نفر برای راهنمایی نابینایان به سمت دفتر مسئولان مربوط (مانند ساختمان مدیریت رفاه زائران) حضور داشته باشد تا از این طریق بهتر بتوانند از خدمات آستان قدس رضوی استفاده کنند. موضوع بعدی این است که آستان قدس رضوی می‌تواند از حضور خادمان، خادمیاران و نیروی انسانی مشتاق خدمت در حرم مطهر رضوی برای ضبط کتاب‌های دعا و حتی کتاب‌های مختلف برای استفاده نابینایان به عنوان کتاب‌های گویا و الکترونیکی در مجموعه حرم منور رضوی و حتی کتابخانه‌های آستان قدس رضوی استفاده کند. اگر امکان دارد «روزنامه قدس گویا» که پیش‌تر با شماره تلفن و کد سه رقمی قابل دریافت و استفاده برای نابینایان بود دوباره راه‌اندازی شود. من چندین سال پیش (سال۱۳۸۸) خودم به عنوان مصحح زیارت ‌امین‌الله و صلوات خاصه حضرت رضا(ع) که با خط بریل برای نابینایان و با همکاری معاونت تبلیغات اسلامی حرم مطهر و جامعه نابینایان مشهد (مرکز ثامن الائمه(ع)) چاپ شده بود، توفیق همکاری داشته‌ام. بنابراین بسیاری از افراد نابینا با داشتن تحصیلات دانشگاهی و توانایی لازم و اطلاعات خوب می‌توانند حتی با وجود مشکل بینایی باز هم در مواردی مانند پاسخ به پرسش‌های حضوری و تلفنی زائران، ارائه خدمات سمعی و بصری، انجام تحقیقات و پژوهش‌های مربوط و... در سطح حرم مطهر رضوی خدمت کنند، بنابراین اگر امکان دارد تولیت محترم آستان قدس رضوی دستور دهند تا مقدمات و زمینه نائل شدن به افتخار خدمت در حرم مطهر رضوی برای نابینایان هم فراهم شود. ضمناً اگر امکان دارد با ظرفیت‌هایی که آستان قدس دارد برای اشتغال نابینایان در بنگاه‌های اقتصادی و تولیدی و تعاونی‌های خود کمک کند.

خبرنگار: محمدحسین مروج کاشانی